Muammer abi...

Çok uzun yıllardır tanışıyorduk.

Kimi zaman birbirimizle rakip olduk, kimi zamanda birlikte sırt sırta verip rakiplere karşı mücadele ettik.

 

Bazen güldürdü beni canımın en sıkkın anlarında derdimi azaltmak için elinden geleni yaptı.

 

Çok fazla takmıyordu hayatı.

En mutsuz, en üzgün anda bile karşısındakine bunu hissettirmemeye çalışır, o an telefonundan erik dalı parçasını açıp kalkar oynardı, hayatı ti ye alırcasına.

‘Konuştum doktorla, ölene kadar yaşayacakmışım’ deyip geçerdi rahatsızlandığı anlarda.

 

Son bir kaç yıldır sağlığı biraz daha bozulmasına rağmen etrafına bunu hissettirmemeye özen gösteriyordu.

 

Uzun ve sağlıklı yaşamın sırlarından biri olarak görürdü kuzu etini.

Ben gibi dana etini sevenlere ‘saman yiyorsunuz’ der eleştirirdi.

 

Okey masamızın dördüncüsü eczacı Melih Köken’i kaybettiğimizin gecesinde o soğuk morgta, Uşak’ta Melih’in cansız vücudu morg masasındayken elini tutup, yüzünü okşayıp onunla konuşmasını hiç unutamadım.

‘Erken gittin be Melih’im’ diyordu.

 

Aradan çokta uzun bir süre geçmedi Melih kardeşimizi toprağa verdiğimiz o acı günden bugüne.

Takdiri ilahi böyleymiş...

 

Dün gece yarısı hayatını kaybetti Muammer Abi.

Bir arkadaşımı daha kaybettim.

 

Allah rahmet eylesin.

Mekanı cennet olsun inşAllah.